Spiegelbeeld: Interview met Ruby

Ruby van der Kuil

Wij hebben de gelegenheid gekregen om Ruby (21) te interviewen over haar tweede boek, Spiegelbeeld, dat gaat over het hebben van een bipolaire stoornis. Ruby is een bekende van stad, ze schreef namelijk al eerder verbloemd. Schrijven vindt ze al leuk vanaf haar achtste en denkt alweer na over een derde boek. Na anderhalf jaar schrijven kan ze ons nu vertellen over haar tweede boek.

Spiegelbeeld Ruby, leuk dat je er bent. Je hebt dus een boek geschreven over mentale gezondheid. Kun je daar wat meer over vertellen?
Ja natuurlijk. Ik heb een boek, Verbloemd, over depressie geschreven. Ik had nog geen diagnose en ben over mijn ervaringen gaan schrijven. Toen het boek net uit was kreeg ik mijn diagnose; een bipolaire stoornis. Dat was de reden om het tweede boek te schrijven.

Wat houdt dat precies in, een bipolaire stoornis?
Vroeger noemde ze het manisch depressief. Maar er zijn zoveel gradaties dat het is veranderd. Ik ben zelf bipolair 2. Een groot deel van de tijd ben ik depressief. Ik heb medicatie waarmee ik dat probeer te beperken. Dit zorgt ervoor dat als ik depressief ben het niet een halfjaar hoeft te duren. Ik heb twee keer een hypomanie meegemaakt. Dat betekent dat je helemaal manisch wordt.

Dat klinkt best heftig. Hoe was het om die diagnose eindelijk te krijgen?
Ja dat is het zeker ook, maar aan het begin dacht ik gewoon ja, dit klopt eigenlijk wel. Ik had nog nooit een diagnose gekregen waarvan het ook voelde alsof het klopte. Dat gaf veel onrust in mijn hoofd. Dus dat was bijna een opluchting, dat je het tenminste weet nu.

Heb je er vervolgens veel struggles mee gehad?
Eerst eigenlijk niet echt. Ik werd wel heel ziek van de medicatie, maar dat trok gelukkig wel weer bij. Pas daarna voelde ik me echt totaal anders, mijn wereld was gewoon anders. Het was alsof ik opnieuw moest leren lopen. Wat heb ik allemaal gedaan met de tijd die ik hiervoor heb geleefd? Ik wilde dat ik het eerder had geweten.

Het boek heet Spiegelbeeld, wat is de betekenis achter deze titel?
Na mijn diagnose verandert mijn volledige zelfbeeld. Ik dacht bij de diagnose dit herken ik, dit past bij mij. Maar sommige mensen vallen uit elkaar en weten niet meer hoe het zit, wie ze zijn. Je denkt; wie ben ik nou? Ben ik mijn diagnose al die tijd al geweest? Je gaat alles uitpluizen tot je uiteindelijk je zelfbeeld weer terugvindt.

Wat gebeurt er als je klaar bent met het schrijven van een boek? Hoe zit dat proces in elkaar? 
Als de tekst af is, stuur ik het naar de uitgever. Die leest het en die bekijken het echt als een verhaal. Is het boeiend, niet rommelig, is er samenhang? Daarna wordt er gekeken naar spelling en grammatica. Vervolgens gaat het weer door naar de corrector. Daarna bespreek je de cover, komt er een voorwoord te ja of te nee en wat moet er in de bio? Als dat is ingestuurd wordt er gekeken of het pdf klopt en of alles op de goede plek staat. Als dat is goedgekeurd krijg ik een proefdruk, de eerste versie van het boek ooit. Daarna kijk ik voor de laatste keer zelf alles na om te kijken of alles echt klopt en daarna gaat het pas echt in de productie.

Zo, dat is een flink proces. Hoe voelt dat als je die eerste druk krijgt? 
Dat is echt magisch. Dat boek gaat ook altijd in een speciale kast en die komt er niet meer uit. Dat is zo’n bijzonder moment, dat koester ik echt.

Buiten het schrijven van je derde boek, wat houdt je allemaal bezig? 
Ik studeer Media Informatie en Communicatie aan het HvA. Daarbij ben ik nu echt bezig met het creëren van mijn merk. Ik wil mensen graag op grote schaal informeren. Dan wil ik spreken als zzp’er. Als je geen bedrijf bij de KvK hebt dan worden mensen toch huiverig om je in te huren. Buiten dit ben ik ook bezig met een cursus om ervaringsdeskundige te worden bij GGZ. Ervaringsdeskundigen zijn in mijn mening de toekomst.

Ben je nu ook al bezig met spreken op plekken? En zo ja, hoe is dat?
Ja, ik heb zeker al op wat plekken gestaan om te spreken. Ik mag nu op de World Bipolair Day spreken. Dat vind ik echt heel gaaf. Je komt wel echt in een wereldje terecht. Er is veel steun en begrip, maar toch is alles zo anders. Iedereen zijn bipolaire stoornis is natuurlijk anders dus op dat gebied leef ik ook echt in een eigen wereld.

Door jou bipolaire stoornis zit je vast aan medicatie en therapie, vind je dat erg?
Leuk is natuurlijk wat anders, maar dit is wie ik ben. Ik zou niet willen wisselen met iemand met een ‘normaal’ brein. Dat is alsof je uit een pretpark komt en in een isoleercel wordt gezet. Nu zou ik het andersom ook zeker niet willen hoor. Maar ik heb een signaleringsplan en als ik een van de signalen heb kan ik meteen ingrijpen. Dan kan het nog voorkomen worden. Dit maakt het ook al meer draaglijk.

Ik vind het heel knap dat je er zo goed mee omgaat. Wat is nou je ultieme doel met deze boeken en het delen van je verhaal?
Twee procent van de wereldbevolking leeft met deze diagnose. En er zijn er echt nog veel meer, maar die hebben allemaal geen diagnose of de verkeerde. Dit heb ik zelf ook meegemaakt. Ik wil mensen informeren over wat je doormaakt, begrip creëren en antwoord geven op alle vragen die mensen hierover hebben.

Ruby’s boek is nu officieel te verkrijgen! Wil je deze graag aanschaffen klik dan hier!

Featured image by STAD
Image by Ruby van der Kuil

Deel dit via:
Redactie