Op dit moment zitten, vanwege het COVID-19 virus veel jongeren thuis. Nogal saai- en ff wennen want niemand weet hoe lang dit geintje gaat duren. Wij vroegen ons af: waar houden jongeren zich mee bezig? Wat doen ze om hun dag te vullen en hoe gaan ze om met verveling of eenzaamheid? In de reeks ‘Jongeren in Quarantaine’ leer jij jongeren in en rond Alkmaar beter kennen en kun je hun bezigheden meenemen in jouw eigen dag!
Bij de editie van deze week is Christel Rammers te gast. Via de telefoon hebben we een interview met haar afgenomen om aan haar te vragen hoe zij zichzelf bezig houd tijdens quarantaine. Christel volgt de opleiding HBO-verpleegkundige wij waren erg benieuwd naar haar ervaring met het virus, zo zegt ze zelf al “de werksfeer is anders dan normaal, en de werkdruk ligt ook veel hoger”.
Even wennen
Voor Christel is het schakelen naar de nieuwe protocollen even wennen, maar ze heeft er wel begrip voor. Het werken in een verzorgingstehuis voor ouderen met dementie bevalt haar erg goed, alleen merkt ze wel wat meer onrust door de nieuwe regels. Zo zegt ze zelf;
“Er zijn allemaal nieuwe regels gekomen, zoals dat er geen bezoek meer mag komen, en dat er een protocol is gekomen voor als corona wel uitbreekt in het gebouw. Hierdoor is de werkdruk wel hoger dan normaal, maar dat is begrijpelijk.”
Ben je bang voor het virus?
“Ik ben wel en niet bang. Ergens denk ik iedereen krijgt het toch, dus ik moet het ook krijgen. Maar ik ben wel bang dat als ik het krijg dat ik andere mensen besmet, zoals de ouderen op mijn werk.” Zelf raadt Christel het iedereen dan ook aan om zich echt aan de regels te houden die vanuit de overheid zijn opgelegd. “Het is misschien niet leuk maar als iedereen zich er aan houdt kan iedereen weer sneller verder met hun normale leven. Denk ook goed aan de oudere en risico mensen in deze tijd, deze mensen hebben het erg zwaar. Jij kan het misschien wel niet eng vinden maar zij wel.” Hier sluiten wij ons bij STAD ook volledig bij aan!
Dit was de 2de editie van Jongeren in quarantaine, als afsluiter hebben we de quote van Christel nog “Hakuna matata”.
